De Nationale Reisopera besluit seizoen met barok drama Hippolyte et Aricie uit 1733 van Jean-Philippe Rameau

Lyrische tragedie
In het Nationaal Muziekkwartier te Enschede zal op zaterdag 30 mei de première worden gegeven van de opera Hippolyte et Aricie van Jean-Philippe Rameu (1683-1764) door De Nationale Reisopera. Bezijden het feit dat barokopera's in het repertoire van de Nederlandse gezelschappen niet zo'n hoge prioriteit heegt, is er deze keer een tweede bijzonderheid: een buitenlands instrumentaal ensemble zorgt voor de begeleiding. Dat is het Duitse Musica ad Rhenum onder leiding van Jed Wentz.


Hippolyte et Aricie is een lyrische tragedie in vijf bedrijven voorafgegaan door een proloog. De tekst is afkomstig van Abbé Simon-Joseph de Pellegrin (1663-1745), die de tragedie Phèdre uit 1677 van Jean Racine (1639-1699) als uitgangspunt heeft gekozen. De pemière van dit muziekdrama werd gerealiseerd op 1 oktober 1733 te Parijs. In diezelfde stad werd het stuk opnieuw in het repertoire opgenomen in 1908, maar in een bewerking van Vincent d'Indy (1851-1931). In het Zwitserse Basel is in 1931 een Duitse versie gepresenteerd en pas een halve eeuw daarna was deze opera weer eens op een festival — dat in het Franse Aix-en-Provence — te zien.

De geschiedenis
Het tweetal geliefden Aricie — vertolkt door een sopraan — en Hippolyte — die in een tenorstem verklanking vindt — worden uiteengerukt, aangezien Phèdre (sopraan) verliefd geraakt is op Hippolyte, en het plan koestert om Aricie aan de godin Diana te offeren. Door de overtuiging dat haar man Thésée — een rol die is toebedeeld aan een bariton — overleden is, wordt de passie, die Phèdre voor Hippolyte koestert, alleen maar erger. Maar zoals dat in de wereld van hele- en semi-goden nu eenmaal gaat, keert Thésée, door toedoen van zijn vader, Neptunus, naar zijn vrouw terug en est nu de dood va Hippolyte, omdst hij van mening is dat deze Phèdre heeft verleid. — Zodra de affectieve preoccupatie toeslaat, is het plots gedaan met de bovenmenselijke krachten van die superfiguren. — Er treedt zomaar een zeemonster voor het voetlicht dat samen met Hippolyte naar betere oorden vertrekt. Het gevolg is dat Phèdre zich van het leven berooft. De godin Diana zorgt ervoor dat Hippolyte wordt gered, waarna deze zich met Aricie kan verenigen — eventueel in tal van opzichten.

Dertien voorstellingen
Van zaterdag 30 mei tot en met zaterdag 27 juni presenteert de Nationale Reisopera dit muziekdrama in totaal dertien jaar, en ook het Noorden van het land wordt daarbij niet uitgesloten: 9 juni Groningen, 13 juni Zwolle, 16 juni Leeuwarden.
Voor het raadplegen van de speellijst met de exacte data, de theaters en de — niet altijd gelijke — aanvangstijden, kunt u volstaan met hier te klikken. De namen van de uitvoerenden, van de vocalisten inclusief het koor, via het instrumentaal ensemble, tot en met de andere onmisbare artistiekelingen die de productie hebben mogelijk gemaakt — in modern Nederlands heet zoiets cast en creative team —, kunt u eveneens op de website van DNR vinden, maar ook daaroor kunt u op deze plek terecht met een muisklik.

Orlando paladino van Joseph Haydn via Arte-televisie

Opgenomen in Berlijn
Op maandag 25 mei presenteert de Duits-Franse cultuurzender Arte-televisie een registratie van de opera Orlando paladino uit 1782 van Joseph Haydn (1732-1809), uitgevoerd door het Freiburger Barockorchester onder leiding van René Jacobs. De enscenering komt voor rekening van Nigel Lowery en Amir Hosseinpour. De regie van de opname die onlangs werd gemaakt in de Berliner Staatsoper Unter den Linden, was in handen van Andreas Morell.
Orlando paladino (Ridder Roland) draagt de benaming dramma eroico-comico, en is een opera in drie bedrijven, door Haydn gecompo0neerd op een tekst van Nunziato Porta, die zich heeft gebaseerd op een libretto van Carlo Badini voor een stuk van Pietro Alessandro Guglielmi —wiens leven vrijwel gelijk opging met dat van Haydn: 1728-1804 — met de titel Le pazie d'Orlando uit 1771, dat weer is gebaseerd op het epos in verzen van Orlando furioso uit (1516/1532) van Ludovico Ariosto (1474-1533).

De geschiedenis
De eerste uitvoering van dit muziekdrama werd op 6 december 1782 gegeven op het slot Esterháza, het optrekje van Haydns werkgever vorst Esterházy. Vier jaar later is in Preßburg een Duitse versie in première gegaan. In 1932 is het stuk, in een nieuwe Duitse vertaling, opnieuw op de planken gebracht, in Leipzig. Een halve eeuw later was er weer een voorstelling, eerst in Wenen, vervolgens in Basel.
De liefdesrelatie tussen de Chinese prinses Angelica — een rol die volgens de klassieke regelen der zangkunst wordt ingevuld door een sopraan — en prins Medoro — al even klassiek een tenor — staat onder grote druk door bedreiging van zowel koning Rodomonte — u raadt het al: een bariton — alsook van de kant van de door liefde waanzinnig geworden Ridder Orlando — ja hoor, een tenor. Maar daar verschijnt de tovenares Alcina — ook weer een sopraan — ten tonele, die de prinses haar hulp aanbiedt. Orlando wordt in de onderwereld veranderd in steen en zijn geheugen wordt uitgewist. Dat leidt er allengs toe dat uiteindelijk zowel Orlando, alsmede koning Rodomonte, de beide geliefden steunen in hun strijd tegen wilden. Dat Orlando's schildknaap — inderdaad, ook alweer een tenor; een andere stem zou bij zo'n rol immers niet passen — zich op aangename wijze verpoost met het herderinnetje Eurilla, die van blijdschap over haar verwenpartij met de hoge stem voor het voetlicht zal treden.
____________
Afbeeldingen
1. De in 1946 te Gent geboren musicus — counter tenor, altus en dirigent — René Jacobs.
2. De componist Joseph Haydn, ongeveer ten tijde van Orlando paladino. Olieverfschilderij uit 1785 van Christian Ludwig Seehas (1753-1802).

Verdi's Falstaff door Opera Zuid op internationaal niveau

Magistrale uitvoering
Zaterdagavond heb ik in de mooiste fin de siècle schouwburg van ons land — die van Groningen Stad — de voorstelling gezien van Verdi's opera Falstaff, die alle, reeds hooggespannen, verwachtingen verreweg heeft overtroffen. De handeling en alle daarbij behorende parafernalia waren door de makers verplaatst naar de jaren vijftig van de vorige eeuw — een periode, vrij direct na de Tweede Wereldoorlog, waarin alles om verandering woelde, en gezag niet meer als iets vanzelfsprekends werd ervaren en werd gezien als een element waartegen men zich best mocht en volgens sommige individuen en groeperingen simpelweg moest, verzetten, daarmee qua aanzet vooruitlopend op de sfeer van het noodlotszwangere jaar 1968.


Ook Shakespeare's figuur Sir John Falstaff verzet zich — geheel en al gericht op de eigen hedonistsche en narcistische verlangens — tegen heersende zeden en gewoonten en het resultaat daarvan is een leerstuk dat — via enkele stations — door Giuseppe Verdi van muziek is voorzien.
Een uitgebreid verslag met commentaar is vanaf heden te vinden op de fin de siècle website All art is quite useless van Rond1900.nl.
__________
Afbeelding
Sir John Falstaff vangt één van de vrouwen op, die hij meer dan alleen maar in theorie interessant vindt. Foto genomen tijdens de try out op donderdag 14 mei. (Foto: Deen van Meer.)

Die tote Stadt van Korngold zaterdagavond op BBC Radio 3

Bijzonder muziekdrama
Op zaterdag 23 mei presenteert BBC Radio 3 — tussen 19:00 uur en 21:45 uur onze tijd — in het programma Opera on 3 een uitvoering van de opera Die tote Stadt van de componist Erich Wolfgang Korngold (1897-1957, die me dat werk het bijzondere voorrecht heeft genoten dat de première gelijktijdig in december 1920 in twee prominente Duitse operatheaters werd gerealiseerd.
Het betreft in de BBC-uitzending van zaterdag een uitvoering door het Royal Opera House Covent Garden te Londen. De twee hoofdrollen worden gezongen door de tenor Stephen Gould en de sopraan Nadja Michael.
Meer, gedetailleerde, informatie over dit muziekdrama is te vinden in een uitgebreid artikel dat ik op 11 oktober 2006 heb opgenomen in de kolommen van het Nederlandse fin de siècle weblog All art is quite useless van Rond1900.nl.
Daar is eveneens meer te vinden over het leven en de ontwikkeling van het muzikale meesterschap van deze uitzonderlijke kunstenaar, die uiteindelijk in Hollywood terecht is gekomen.
In aansluiting op de opera zullen op dezelfde zender twee strijkkwartetten van dezelfde componist worden gespeeld door het Brodsky Quartet.

Purcells opera King Arthur woensdag op BBC Radio 3

Historische thema
In het radioprogramma Performance on 3 van de Britse luisterzender BBC Radio 3 wordt op woensdag 20 mei — 's avonds vanaf 20:00 uur tot ongeveer tien uur onze tijd — een uitvoering gepresenteerd van de opera King Arthur van Henry Purcell (1650-1695), de muziekmeester wiens geboortejaar in 2009 wordt herdacht, al moet daar direct aan worden toegevoegd dat dit op minder spectaculaire wijze gebeurt dan dit het geval is met de twee van oorsprong Duitse componisten — Händel en Haydn — die in Londen eveneens hun muzikale sporen hebben nagelaten. Ook Mendelssohn krijgt in zijn herdenkingsjaar overigens niet die sterke aandacht.
Bovendien zal de aandacht qua concerten en opera's in Purcells land van herkomst ongetwijfeld groter zijn dan via de elektronische- en ethermedia.

De Britten waardig
De tekst voor Purcells "dramatick opera" met de complete titel King Arthur or The British Worthy is afkomstig van de Engelse dichter, toneelschrijver en literair criticus John Dryden (1631-1700). Het muziekdrama werd gerealiseerd in vijf bedrijven met een voorspel en een epiloog. De eerste uitvoering werd gegeven in Dorset Garden te Londen in 1691, in het decennium van het overlijden van zowel de componist alsook de librettist.
Pas goed twee decennia nadien werd het werk opnieuw in het repertoire opgenomen, en wel in Birmingham; Londen toonde pas in 1935 weer interesse. Interessant is het dat nog eens vijfendertig jaar daarna de opera in een bewerking van Colin Graham (geboen 1931) en Philip Ledger (geboren 1937), die het bestaande drama hebben aangevuld met muziek uit andere werken van Purcell. Dit deden zij omdat er in het oorspronkelijke werk van Purcell slechts twee rollen voor zangers waren weggelegd en de rest slechts bestond uit gesproken partijen.
De handeling is tamelijk eenvoudig: De heidense Oswald, koning van de Saksen strijdt met de christelijke Britse koning Arthur — niet te verwarren met die van de beroemde verhalen met zijn Ridders van de Tafelronde — om de liefde van de blinde koningsdochter Emmeline. Beide koningen worden vergezeld en ondersteund door zowel goede als boosaardige sylfiden, tovenaars en aardgeesten.

Radio-uitvoering
In de door BBC Radio 3 uit te zenden versie van King Arthur hoort u het ensemble Le Concert Spirituel onder leiding van Hervé Niquet (geboren 1957).
Als bijzonderheid zij nog vermeld dat binnen datzelfde programma, in aansluiting op Purcells opera, liederen van de Chileense dichter Pablo Neruda (1903-1974) zullen worden gezongen door Lorraine Hunt Lieberson.
____________
Afbeeldingen
1. De componist Henry Purcell.
2. De letterkundige John Dryden.
3. Dirigent Hervé Niquet.

Giuseppe Verdi's Falstaff dertien keer door Opera Zuid

Try out op vrijdag 15 mei
In het Parktheater te Eindhoven presenteert Opera Zuid aanstaande zondag, 's middags vanaf 14:30 uur, de eerste van dertien uitvoeringen binnen een tijdsbestek van zeven weken, van het muziekdrama Falstaff uit 1893 van Giuseppe Verdi (1813-1901). Alleen de laatste presentatie, op 6 juli in het Concertgebouw te Amsterdam, is semi-scenisch, de overige voorstellingen zijn, zoals gebruikelijk bij een opera, gewoon op de planken van de diverse theaters.
De tekst voor Falstaff is afkomstig van librettist Arrigo Boito (1842-1918). Gebaseerd op een combinatie van twee, totaal verschillende, Shakespeare-stukken laat de librettist zien hoe goed zijn gevoel voor humoritische dramatiek is, en daarin is de componist hem, toen reeds op hoge leeftijd, gevolgd.
Een uitgebreid artikel met de primair benodigde, dan wel gewenste, gegevens kunt u vinden op het fin de siècle cultuurweblog All art is quite useless van Rond1900.nl.
__________
Afbeelding: Scène tijdens de repetitie op 21 april 2009 van Falstaff door Opera Zuid. Björn Arvidsson als Dr. Caius, Marcel van Dieren als Pistola, en Willem de Vries als Ford. (Foto: Morten de Boer.)

Charles Gounods Roméo et Juliette met Rolando Villazón op Mezzo-televisie

Tweemaal deze maand
Op zaterdag 9 mei, 's avonds tussen 21:00 uur en 23:45 uur, wil Mezzo-televisie de uitzending realiseren van het muziekdrama Roméo et Juliette van de Franse componist Charles Gounod (1818-1893). De tekst hiervoor is afkomtig van diens beide landgenoten, de auteurs Jules Barbier (1822-1901) en Michel Carré (1819-1872), die zich — het ligt voor de hand — hebben gebaseerd op de gelijknamige, maar dan Engelse, tragedie van William Shakespeare (1564-1616). Op 27 april 1867 werd deze opera in vijf bedrijven te Parijs in première gegeven. Nog in hetzelfde jaar werd er een Duitse versie gepresenteerd in de Dresdener Semper Oper.
Het betreft hier een verfilming door Brian Large van een uitvoering in 2008 tijdens de Salzburger Festspiele, in het Mozarteum aldaar. Het orkest van dat instituut wordt geleid door Yannick Nézet-Seguin. Vocale solisten zijn Nino Machidze, Rolando Villazón, Mikhail Petrenko en Russell Braun. Bartlett Sher tekent voor de mise en scène.
Mezzo-televisie zendt Roméo et Juliette, in deze bezetting, nogmaals uit op zondag 17 mei, 's middags vanaf 17:00 uur.

Rolando Villazón
Flink wat operaminnenden, verspreid over de gehele aardbol, beschouwen Rolando Villazón inmiddels als de tenor bij uitstek van de 21ste eeuw. Dat is in meer dan één opzicht echter relatief, vooral doordat die eeuw nog geen tien procent van de daarvoor benodigde weg heeft afgelegd, en we ten eerste niet weten wat er nog allemaal gaat gebeuren en wiens ster plotsklaps dan wel gestadig aan het operafirmament zal rijzen. Dat hij — steeds binnen dat kader — tevens wordt gezien als de rechtmatge opvolger van de de heren José Carreras, Placido Domingo en Luciano Pavarotti — de laatstgenoemde is overleden in 2008 — die ons te pas, en, helaas niet zelden te onpas, werden voorgeschoteld als De Drie Tenoren.
Rolando Villazón is erin geslaagd het publiek te veroveren door meer dan alleen een goede stem, hetgeen vanzelfsprekend eveneens legitiem is, maar tegelijkertijd het gevaar in zich bergt dat er teveel nadruk komt te liggen op de uitstraling en de innemende persoonlijkheid.
Een operavoorstelling op de Bretter die die Welt bedeuten, en in het kielzog daarvan — zij het enigszins afgezwakt — een uitzending via de beeldbuis, dient meer dan alleen te bestaan uit goed gezongen rollen: acteerkunst is vereist en als het even kan alle daarbij behorende parafernalia: kostuums en decors. Dat een stralende persoonlijkheid daarbij 'mooi meegenomen' kan zijn, behoeft geen betoog, doch zodra deze zich manifesteert boven het belang van de muziek en het ware decorum, is twijfelen niet alleen toegestaan, maar noodzakelijk. Enkele jaren geleden heb ik in een Traviata-uitvoering, die ik tweemaal heb gezien, meer van het laatste geconstateerd dan voor de rol noodzakelijk was. Pavarotti heeft, toen hij eenmaal internationaal een grote naam had, de muziek altijd weer opgeofferd aan de een pijnlijk narcistische presentatie. We mogen dan ook nadrukkelijk hopen dat Villazón zich niet in dat — uiteindelijk doodlopende — steegje begeeft, waar op een gegeven moment de festiviteiten ten einde zijn en de was weer wordt opgehangen.

Eerste biografie
Manuel Brug (jaargang 1965), muziekredacteur van het Duitse dagblad Die Welt, geldt in eigen land, in bepaalde kringen, als een der toonaangevende deskundigen op het gebied van de klassieke muziek in het algemee en van het fenomeen opera in het bijzonder. Hij schetst in een recentelijk verschenen boek niet alleen een portret van de mens en de opvallende carrière van de zanger Villazón, maar tevens van de harde werkelijkheid die de alledaagse praktijken in de operawereld — achter de schermen — internationaal kenmerken.
In twaalf hoofdstukken schildert Manuel Brug leven en werk, ups en downs in de ontwikkeling van de in 1972 in Mexico City geboren zanger, die inmiddels heeft weten door te dringen — door te zingen — tot de eerste garnituur wereldwijd van de mannelijke operasterren in het algemeen en specifiek in die van de tenors. Dat die echte doorbraak Rolando Villazón is gelukt in de Salzburger versie in 2005 van La Travata — samen met Anna Netrebko — zal de meeste operakenners niet zijn ontgaan. Dat niet lang daarna een crisis uitbrak, zowel qua stem alsmede privé — het éne is immers nauwelijks voorstelbaar zonder het andere —, waardoor hij een half jaar van de planken verdween, maar uiteraard niet uit de wereld van de paparazzi, ligt, vooral als gevolg van de sterk met elkaar verweven gebeurtenissen na zo'n spectaculair succes, voor de hand.
Begin 2008 is Rolando Villazón teruggekeerd op de bühne, [1] verspreid over de globe, en vanaf dat moment presenteerde hij zich wat ingetogener en verder ontwikkeld — de positieve gevolgen van zo'n crisis — hetgeen de acceptatie van zijn presentatie alleen nog maar heeft vergroot.
Het Portret dat Manuel Brug ons van Rolando Villazón in zijn boek tekent, is gelardeerd met relatief veel kleurenfoto's, die herinneringen kunnen oproepen voor degenen, die zo'n voorstelling hebben gezien; voor alle anderen bieden zij een prachtige inkleuring van het prettig geschreven 'verhaal' over de heel speciale carrière van deze extraverte tenor, echter zonder te vervallen in kritiekloze aanbidding van zijn protagonist. Warm aanbevolen.
Speciaal voor degenen, die ook geïnteresseerd zijn in andere versies van Roméo et Juliette met dezelfde tenor in een andere context, is het laatste hoofdstuk van Manuel Brugs boek interessant. Daarin worden beeld- en geluidsragers opgesomd waarop Rolando Villazón voorkomt. Relativerende titel van dat chapiter: Was vom Tenor bleibt: CD's und DVD's.
__________

[1] Op 29 april werd bekendgemaakt dat onze tenor opnieuw problemen met zijn stem heeft en als gevolg daarvan alle optredens voor het hele jaar 2009 heeft afgezegd.
__________
Manuel Brug: Rolando Villazón — Die Kunst, Tenor zu sein. Ein Porträt. 160 pagina's, paperback, kunstdruk, met kleurenfoto's. Henschel Verlag, Berlin, 2008. ISBN 978-3 -89487-626-5.
____________
Afbeeldingen
1. De Franse componist Charles Gounod.
2. De Franse auteur Jules Barbier, één der twee librettisten van Roméo et Juliette.
3. Manuel Brug, muziekredacteur van Die Welt en auteur van Rolando Villazón.
4. Voorzijde van de eerste en tot dusver enige biografie over de stertenor Rolando Villazón.

Daniel Aubers Fra Diavolo zaterdagavond via de ether

Op twee lage landen-zenders tegelijk
Zaterdag 9 mei kunt u zowel via de Nederlandse zender Radio 4 — in het programma Opera live van de NPS vanaf 19:02 uur — alsook in het Belgische Klara-radioprogramma, maar dan pas vanaf 20:00 uur — luisteren naar de opera in drie bedrijven Fra Diavolo ou l'hôtellerie de Terracine, gecomponeerd door Daniel-François-Esprit Auber (1782-1871). Zijn eerste muziekdrama werd in 1805 voltooid, zijn laatste ging in 1869 in première. Daartussen lag een heel mensenleven, want in die tijd, zo'n anderhalve eeuw voor onze tijd, werden de meeste mensen niet echt oud.
De tekst voor Fra Diavolo is afkomstig van de Franse toneelschrijver Eugène Scribe (1791-1861). De première werd verzorgd op 28 januari 1830 in de Opéra Comique te Parijs; nog in hetzelfde werd er een eerste voorstelling van een Duitse versie gegeven in het Königstadt Theater te Berlijn. In 1960 was Berlijn weer eens aan de beurt, in een ander theater — de Komische Oper — in een andere versie. Elf jaar later is er nog weer een andere Duitse versie uitgegeven.

Verschillende afloop
De roverhoofdman Fra Diavolo — op de planken behept met een tenorstem — heeft zich in een logement voorgedaan als Marquis de San Marco, om aldaar de juwelen van Lord Kookburn — u raadt het al: een bariton — en diens wederhelft Pamela — die het met een mezzosopraan moet doen — te kunnen stelen. Een jongeman, die als held — en dus als tenor in het theater — moet optreden, aangezien hij de dochter van de waard bemint, doet het geraffineerde plan van Fra Diavolo teniet en neemt de bandiet te grazen.
Opvallend is de verandering die de opera aan het slot heeft doorgemaakt. Gedurende de gehele negentiende eeuw bleef het tragische slot intact — Fra Diavolo kwam aan het slot om hetzij doordat hij werd neergeschoten dan wel doordat hij zelf een duik in de afgrond nam —, maar in ons huidige tijdsgewricht wordt hem genade geschonken.
__________
Waalse Opera Luik
De versie die de beide genoemde radiozenders zaterdagavond zullen laten horen, betreft een opname welke op 30 april werd gerealiseerd in de Waalse Opera van de Belgische stad Luik. Koor en orkest van dat instituut stonden onder leiding van Giovanni Antonini. Vocale solisten waren onder anderen Doris Lamprecht, Kenneth Tarver en Marc Molo Mot.
____________
Afbeeldingen
1. Componist Daniel Auber.
2. Toneelschrijver Eugène Scribe.

Weinig gespeelde opera Das Nachtlager von Granada via radio WDR 3

Oudere opname
De in 1840 te Meßkirch geboren Duitse componist Conradin Kreutzer was één van de typische vertegenwoordigers van de vroeg-romantische periode in de muziekgeschiedenis. Geruime tijd was zijn werk zeer populair, maar allengs raakte het in vergetelheid. In de pekduistere periode van de Europese geschiedenis — die waarin de mofse monsterlijkheid hoogtij vierde en de jaren direct daarna — ondergingen de muziekdrama's van deze componist een korte opleving, maar daarna werd het weer stil. Deze muziekmeester overleed in 1893 te Riga.
Kreutzers bekendste opera, Das Nachtlager von Granada, wordt op zondag 3 mei in het progamma Bühne Radio van WDR 3 — tussen 20:05 uur en 22:00 uur — in een al wat oudere opname voorgesteld. Het NDR Rundfunkchor en het dito Orchester Köln worden geleid door Helmuth Froschauer. Vocale solisten zijn onder anderen Hermann Prey (1929-1998), Martin Blasius en Regina Klepper.
Deze zelfde namen treft men aan op een Naxos-uitgave van deze opera, die eerder is verschenen op het label Capriccio; een uitgave uit 1993. We mogen er derhalve wel van uitgaan dat de uitvoering die u op de WDR zult horen, als u dat tenminste wilt, deze versie zal zijn.

Achtergronden
Das Nachtlager von Granada is een opera in twee bedrijven; het libretto is van Karl Johann Braun von Braunthal (1802-1866), die als basis het gelijknamige toneelstuk uit 1818 van Johann Friedrich Kind (1768-1848) [1] heeft genomen.
De eerste voorstelling van dit muziekdrama werd op 13 januari 1834 in Wenen gerealiseerd. In de negentiende eeuw werd deze opera alom en veelvuldig gespeeld; behalve de oudere generatie operaliefhebbers, vakmensen in allerlei sferen van het muziektheater en de ware, doorgewinterde operafanaten, kent vrijwel niemand het stuk.

Het verhaal
De Spaanse kroonprins — voorgesteld door een bariton — die als jager is verkleed, steunt het herdersmeisje Gabriele — een rol die door een sopraan wordt gezongen — omdat ze hem heeft gewaarschuwd voor een moordaanslag, die was gepland door ene Vasco — op de planken een bariton. Zij wil graag met Gomez — een jongeman die door een tenor wordt uitgebeeld — trouwen, maar dat stuit op weerstand van haar oom. De invloed van de kroonprins moet hier toch iets kunnen bewerkstelligen.
____________
[1] Deze auteur vooral bekendheid verworven en voor een deel ook nog gehouden doordat hij de tekst heeft 'aangeleverd' voor de opera Der Freischütz (1821) van Carl Maria von Weber (1786-1826).
___________
Afbeeldingen
1. De Duitse componist Conradin Kreutzer.
2. Bariton Hermann Prey.
3. De Duitse schrijver Johann Friedrich Kind.